Die verdomde pijn
Ik tracht den bompa te blijven.
Het is zwaar te leven met de dagelijkse kwelling van pijn.
Ik dwing mezelf om verder te spelen met Eliano.
Ik tracht te leven zoals een opa dat doet.
Raketten en soldaatjes razen over het salontafeltje.
Op de grond lukt dat niet meer door die verdomde pijn.
Neuropatische pijn, zenuwen beschadigd door de suiker.
Ook mijn leger wordt beschadigd door het geweld van Eliano.
Maar ik strijd tot de laatste man, tot de laatste druppel bloed.
Mijn leger is verslagen. Hij komt op mijn knie zitten en wipt op en neer net zoals vroeger.
Neen, soldaatje niet dit been dat doet pijn.
Hij legt zijn hoofdje op mijn borst en geeft mij kusjes op mijn wang.
Ik moet een traan onderdrukken, want dat mag hij niet merken. Mijn God, wat zie ik hem graag, waar gaat dit eindigen.
Ik kijk naar mijn been, ik kijk naar mijn voet; dat vreselijke beeld is er weer, mijn been ligt te verrotten in een vuilnisbak in het ziekenhuis.
Neen, zover mag het niet komen denk ik, maar ik eet nog wat druiven en ik slik nog een pil die toch niet helpt tegen de pijn.
Ik kijk naar mijn vrouw, zij begrijpt, maar zij weet nog niet half wat er in mij omgaat.
Ik sta recht, zij komt naar mij toe, even knuffelen zegt zij, ze slaat haar armen om mij heen.
Even dat zalig gevoel van houden van.
Eliano duwt zijn hoofdje tussen ons beide hij wil erbij horen.
Ik krijg weer die krop en mijn keel, voor hen leef ik, voor hen verdraag ik de pijn, want zij zijn zo lief voor mij
Zij slapen, ik kan niet slapen van de pijn, ik zit voor mijn pc schrijf het van mij af. Pavarotti zing het ‘Ave Maria’ ik krijg kippenvel en ween zachtjes.
Ik denk aan morgen. Ik heb klein manneke beloofd dat wij naar het bos trekken, hout sprokkelen dat doet hij graag, want dan mag hij de dorre takken opstoken in het houtkacheltje. Ik breek nooit mijn woord en ik zal weer achter hem aanstrompelen, de pijn verbijten en zeggen dat hij wat langzamer moet stappen anders kan bompa niet volgen. Verwoed zal hij weer de dode takken stuk slaan en tonen hoe sterk hij wel is. En ik ben trots op klein manneke die ooit zo sterk zal worden zoals bompa eens geweest is.
| Hilly N: | Vrijdag, september 14, 2007 12:59 |
| Ik wens je sterkte Bompa. Wat vreselijk jammer voor je. Knuffel dan maar. Lieve groet, Hilly |
|
| lonely 1: | Vrijdag, september 14, 2007 11:28 |
| en het is niet de pijn die het meeste zeer doet, maar gewoon het weten dat je niet alles meer zo kan als vroeger, ik geef je een troostende knuffel, liefs, hilde |
|
| CBR: | Vrijdag, september 14, 2007 09:12 |
| Dit leest met tranen in de ogen. Veel sterkte Liefs en knuf CBR |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, september 14, 2007 08:17 |
| Je brengt me aan het huilen lieve sterke dappere Bompa, met je grote hart Ik wilde je kunnen helpen, was je al bij de arts, misschien een homeopaat, Ik wens je sterkte Liefs en een dikke kus de liefde van Eliano en van Bomma zal je dragen Cobie |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 14, 2007 08:10 |
| Jouw liefde voor het kleine manneke is groots lieve bompa, het zal je zeker helpen dragen... Veel sterkte! Liefsliefs, knuffel voor jou en Eliano... switi lobi |
|
| red one: | Vrijdag, september 14, 2007 07:17 |
| sterkte lieve bompa warme knuffel liefs redje |
|
| honingbijtje: | Vrijdag, september 14, 2007 02:38 |
| Ontroerend verhaal. (tip voor je neurophatische klachten vit. B6 200mg/pd helpt echt) liefs honingbijtje |
|
| maria : | Vrijdag, september 14, 2007 02:31 |
| truste bompa ;) | |
| maria : | Vrijdag, september 14, 2007 02:11 |
| een warme knuf met licht en kracht tot rust voor de nacht liefs, maria |
|
| Auteur: rovago | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2007 | ||
| Thema's: | ||