Krassen op mijn ziel
Je rukt me aan mijn haren,
Naar het einde van de trap,
Schreeuwt spugend in mij oren,
Schreeuwt dat ik het nog steeds niet snap.
Jouw schoenafdruk staat immers in mij zij,
Jouw nagels geveld in mijn huid,
Jouw nagels geveld in mijn huid,
Je schreeuwt over jou en mij,
Me zo behandelen is jouw besluit.
Je schreeuwt dat ik niet wil luisteren,
Dat ik niet voor je klaar sta of iets voor je wilt doen,
Maar zo voel ik me ellendig,
Want jij toont geen greintje fatsoen.
Dus voor ieder die zich zelf hier ziet,
Kop op schouders er onder,
Heb geluk in plaats van verdriet,
Want je lijd er onder.
En ook al is het moeilijk,
En staan er krassen op je ziel,
Er komt heus nog wel die dag,
Dat je ooit voor de ware viel.
Fantasy
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Donderdag, september 13, 2007 18:29 |
| Hou je van sm of ben je gehersenspoelt dat hij gelijk heeft. Wel eens gehoord van een "blijf van me lijf" huis? Slavernij is toch al afgeschaft! Ik weet wel dat je lang kunt slikken maar geef je grens aan en zoek hulp. liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2007 | ||
| Thema's: | ||