zij steelde in rozet
je zag die bloem
ze bloeide heel alleen
op kale rots tussen
verdwaalde stenen
je ging er heen
zij steelde
in rozet van
stugge bladeren
bang om zon en warmte
te missen in haar aderen
je rook haar strijd
de geur van overleven
zij had haar pracht
kleurde praal voor even
met warm geopend bloot
in donkerrood heeft zij
zich aan de herfst gegeven
maar in het hart van
haar rozet komt al een
nieuwe loot tot leven
wil melker
13/09/2007
CBR: | Donderdag, september 13, 2007 15:32 |
Knap!! graag gelezen cbr |
|
Cora (ZIJ): | Donderdag, september 13, 2007 12:47 |
Prachtig, | |
Quicksilver: | Donderdag, september 13, 2007 12:32 |
Wauw schitterend mooi is dit gedicht van jou hand. Vooral je laatste strofe! Veel liefs, Ducky |
|
Hilly N: | Donderdag, september 13, 2007 09:02 |
Wat prachtig is dit. Bijzonder graag gelezen weer. Groet, Hilly |
|
switi lobi: | Donderdag, september 13, 2007 08:48 |
Oooo...wat mooi! Ik wens je een heerlijke dag Wil. Liefsliefs, switi lobi |
|
lexx: | Donderdag, september 13, 2007 08:38 |
:) | |
honingbijtje: | Donderdag, september 13, 2007 08:06 |
dat laatste inderdaad, zulk een pracht en kracht ligt daarin verscholen. liefs honingbijtje |
|
red one: | Donderdag, september 13, 2007 07:25 |
oh mooi dit zeg! vooral de het laatste gedeelte vind ik mooi! liefs redje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2007 | ||
Thema's: |