Ik wil me laten zakken in vergetelheid,
wegzinken in m'n eigen poel van verdriet.
Ontsnappen aan de werkelijkheid,
moe van het vechten.
Iedereen van verantwoordelijkheid verlossen,
om uiteindelijk anderen van mijzelf te verlossen.
Laat het moment voorbijgaan,
laat míj voorbijgaan.
Vanbinnen al dood,
de buitenkant nog slechts een omhulsel.
Vervreemd van mezelf,
geen kracht om terug te vinden wat ik verloren ben.
Boos om het onrecht,
gedaan aan de liefsten om mij heen.
Machteloosheid om veranderbare dingen,
die ik zo graag wil helen.
Wacht maar tot het te laat is,
kom niet vóór die tijd.
Achter me laten wat zo'n pijn doet,
pijn die niet genezen wordt.
Blijf gewoon wie je bent,
voor het te laat is.
Alles wat ik nodig heb,
is dát...
10 september '07