langs weg van oneindigheid
slaat de zon scherven stuk
in oogverblindend geel
langs de kromming
van schaduw
vervluchtigd ze haar
beeld in een schim
verdronken in
verhalen van huizen
in het verstrijken van tijd
© Klaes 9 sept 2007
fortuna: | Maandag, september 10, 2007 14:36 |
Subliem! Hier is zoveel uit te halen... Liefs |
|
Hilly N: | Maandag, september 10, 2007 08:44 |
Zo prachtig weer. Lieve groet, Hilly |
|
Innerchild: | Maandag, september 10, 2007 05:36 |
Top ! | |
Ludy: | Zondag, september 09, 2007 19:02 |
Klaes, hele mooie aansprekende beelden! Zo mooi dat ik wat suggesties voor je heb die volgens mij je gedicht krachtiger maken: vanuit de gevelbelijning opgaand naar oneindigheid slaat de zon in scherven stuk een oogverblindend geel en langs de kromming van de schaduw vervluchtigt haar beeld tot schim verzonken in de huisverhalen verstreken in de tijd |
|
Windwhisper: | Zondag, september 09, 2007 18:42 |
Prachtig schoouwspel in woorden Klaes liefs Cobie |
|
Quadesh: | Zondag, september 09, 2007 18:29 |
indrukwekkend mooi gedicht en zeker graag gelezen warme groet wim |
|
elze: | Zondag, september 09, 2007 18:21 |
nostalgisch dit gedicht Klaes,,, laifs elze |
|
ninodepino: | Zondag, september 09, 2007 18:10 |
mooi Klaes , de zon die zich eens verslikte en verdronk, bijzonder spel op de gevels. groetjes, nino. |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2007 | ||
Thema's: |