LIEVE PAP

Nooit meer samen op deze aarde,nooit meer samen onder de zon.
Het is nu 46 jaar geleden toen mijn leven begon.
46 Jaar was je om me heen
en nu laat je me alleen.

Samen naar de wedstrijden van Eindhoven, samen knutselen aan mijn fiets,
altijd deden we wel iets samen, altijd deden we wel iets.
Maar toen sloop er langzaam een ziekte in je hoofd,
een ziekte die al je levenslust heeft gedoofd.
Een ziekte die wij maar moeilijk konden accepteren,
maar we moesten wel….. we moesten het leren.

Vandaag gaat je laatste reis beginnen,
onze Lieve Heer roept je naar binnen.
Je strijd is gestreden, rust nu maar lekker uit,
de scheidsrechter blaast voor de laatste keer voor jou op zijn fluit.

Lieve pap toch zal je altijd bij me zijn
en die gedachten verzachten mijn pijn.
Je strijd is gestreden je hebt je taak volbracht,
maar in mij zul je altijd blijven leven ….. dag en nacht.

Je leeft nu verder in mijn hart
ook al voelt dat nog heel erg verward.
Pap ik laat je nu gaan,
maar in mijn hart blijf je altijd bestaan.

Rust zacht ik hou van jou !

Carina