op de achtergrond zie je mij
altijd onzeker en nooit dichtbij
op de achtergrond hoor je mijn stem
en eigenlijk weet je wel dat ik altijd bij je ben
Zwart en een stipje lichter
in een hoekje de eenzame dichtster
op de achtergrond klinken stemmen die niemand anders ooit heeft gehoord
daar naartoe zijn de leugens verdwenen waarin ik nog elke dag geloof
Stemmen op de achergrond
ik wil ze niet verstaan
ik dacht al dat het niet bestond
dat een verband niet in niets op kan gaan
Ik weet wel dat op de achergrond
het niet goed is zoals het is
met elke herinnering die ik terug vond
sta ik zelf niet acher wat ik beslis
Verdwenen naar de achtergrond
als niet altijd meer aanwezig
schreeuwen weggestomd
met toen ben ik allang niet meer bezig
op de achtergrond
daar waar je mij hebt achtergelaten
schokken van honderd volt
die me wakker willen maken
ik doe mijn ogen dicht
honder seconden die me ouder maken
dit is niet wat ik wil
maar ik wil geen verschil uitmaken
verdwijnen in de schaduw
ben ik er niet meer als de zon terugkeert
hoewel ik het donker lief heb en tegelijkertijd verafschuw
is dat waarnaar ik toevlugt elke keer weer
alles wat ik weet
weet ik niet zeker
en alles elke keer
maakt me ook niet beter
op de achtergond
leesj em ijn brief
die je vanaochtend vond
maar dat ik er nu niet meer ben weet je niet