Zie de man
een spervuur van angst
hij kan niet bestaan
hij kan zich niet geven
dan een gedicht op zijn langst
heeft zich van verre verheven
in de denkliften van het leven
en de schachten van de behoeften
de heuvels passen in
zijn ingehouen adem
hij doet echter niets dan welven.
zij; gevlucht uit Sodom, waar
het inschroeit van bijtende zuren
maar onderweg kristalliseerd
zij tot een glinsterend gebaar
hij; kent alleen niet het geluk
van het leven in zich te bewaren
dat is hem onthouden. Dat en
het liefhebben uit een stuk.
zie... de man
hoe hij steeds ontvlucht
van land in vrouw en terug.