Een stem in mijn gedachten,
Een stem die praat over leven en dood,
De vlam van het eeuwig leven,
Dat eeuwen geleden al werd gedoofd,
De maan zal niet voor altijd stralen,
De sterren zullen niet voor eeuwen aan de hemel staan,
Het schrille geluid van een huilende baby,
Dat helpt je denken aan ons bestaan,
Aan ons verleden,
Aan ons heden,
Aan de toekomst die we samen zullen begaan,
Maar dan hoor ik die stem,
Hij klinkt koud en schril,
Hij roept me,
Hij roept mijn naam,
Is dat het teken,
Het teken wat ons allemaal te wachten staat,
Is dit de laatste weg die ik bewandel,
Het laatste pad dat ik in zal slaan,
Plots voel ik vleugels,
En de wind die zacht door mijn veren streelt,
Ik zweef over bergen en dalen,
Ik dans boven het water,
Maak cirkels in de lucht,
In vogelvlucht,
In de verte is een bergtop,
En daar strijk ik zachtjes neer,
Ik kijk om me heen,
En zie de mensen,
Van jaren geleden,
Ze zijn er allemaal weer,
Knijp me,
Dit kan niet,
Zij hebben hun leven gelaten,
Maar de realiteit overmant me,
Met mijn vleugels,
Kan ik dansen in de lucht,
Met de mensen die van me houden,
Kan ik iedereen vanaf hier in de gaten houden,
En de vlam van het eeuwig leven,
Brandt verder in mijn hart,
Dat dit mij zou overkomen,
Wie had dat nu al gedacht.