Grauw……
De grauwe massa van de wolkkolommen
verduisteren het zonlicht van omhoog
alsof het niet gegund is om te stralen
en alle gramschap uit hun dikte spoog.
Zo pakt ons denken deze grauwheid over
en is de lach als ’t zonlicht weggeëbd…!
Er ligt geen schaduw op het groene lover
de wind blaast voort….het blad verlept.
De grauwheid valt over vele gezichten
die snel bewegen in de grauwe tijd
die deze dag ons zo heeft toegeworpen
en waar men ’t zonnig Zuiden in benijdt.
De hunker naar de zon met al haar stralen
brengt soms een tere glimlach op ’t gelaat
maar grauw zijn nog de vale stenen
als men bewogen wandelt over straat
Maar waar gedachten stralen
weten van zonneschijn ,
die God doet nederdalen :
daar zal geen grauw meer zijn.
th.