Lieve ***
Waarom ik deze brief begin
Weet ik zelf ook niet
Bij het schrijven van elke zin
laat ik je wat zien van mijn verdriet
Want mijn hoofd is vol van gedachten
en vroeger sprak ik ze ook uit
maar je mag niet meer verwachten
dat ik voor eeuwig mijn hart sluit.
Nu zal ik open zijn,
zoals ik nog nooit ben geweest
Je zult begrijpen over mijn pijn
en mijn tranen, als je dit leest.
Het begon zo lang geleden
weet je nog wanneer?
Ik kwam met een reden
een later kwam ik steeds meer
Want de schimmen van binnen
verdwenen niet uit mijn leven
Je hielp me ze te overwinnen
en ik begon om je te geven.
Maar toen moest ik je laten gaan
Wat ik erg moeilijk vond
Jij kon het niet meer aan
je ging met me mee in de afgrond
“Je mag altijd bij me komen uithuilen”
weet je nog dat je dat zei?
Hoe graag wilde ik bij je schuilen
Maar soms was je er niet voor mij
Nu, echter laat je af en toe blijken
Dat je er wel voor me bent
En wanneer ik je wil aankijken
Lijkt het of je mijn gedachten al kent
In Rome vond ik zoveel troost bij jou
Je leek weer echt om me te geven
Ik was je dankbaar, maar al gauw
Liet je me weer alleen in mn leven
Ik kan zo niet doorgaan
Ik mis onze band
Je hebt zoveel voor me gedaan
Maar nu is er zo’n afstand
Snap je nu dat ik om je geef
maar je soms ook haat
omdat je niet om mij geeft,
En me alleen laat?
Liefs Romy