Gedichtje van een vriend van me: M.C.
God,
waarom hebt U zulke mensen geschapen,
waarom vernietigt U ze niet,
deze lachers die de wereld kapotmaken,
die alles wat misschien nog goed en mooi is
besmeuren met hun ontzettende,
hun verschrikkelijke gelach.
U hebt indertijd die hele smeerboel
toch ook onder water gezet.
Doe het dan nog eens,
maar laat nu geen Noach overblijven
met zijn acht zijnen,
vernietig ze allemaal.
Het lachen achtervolgt me op de brug
en opnieuw is er,
als ik naar beneden kijk
en bijna duizelig word,
die troostrijke gedachte:
met één sprong kan ik er een einde aan maken.
Met één sprong zal ik nooit meer naar dat gelach
moeten luisteren,
met één sprong ben ik
van alle ellende af!
M.C. (20-02-2002)