Ik glij weg
Ik denk soms dat ik een wijsneus ben
Dat ik het leven weet te doorgronden
Dat ik de kneepjes van het overleven ken
Op elke vraag een antwoord heb gevonden
Ik denk en leef vaak mee met lotgenoten
Met hen die bewust hun lever hebben verspild
Of met hen die hun aderen hebben volgespoten
Doordat ze zich aan het leven hebben vertild
Maar nu ben ik mezelf aan het verliezen
De knop kan niet meer worden omgezet
Ik heb geen keuze meer dan te kiezen
Geen cynisme die mijn zorgen terzijde zet
Des te meer je je verzet tegen het 'iets'
Des te meer erken je het bestaan ervan
En dat iets wordt een onverslaanbaar niets
Het niets waarvan ik maar niet winnen kan
Nu ben ik leeg, in volle afglijding weg
En ik moet ook hier gewoon doorheen
Maar het is ook nu dat ik tegen mezelf zeg:
Niemand breekt mij, niemand! Geen een!
Douwe
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2007 | ||
Thema's: |