Ik zit vol verdriet
En niemand die het ziet
Maar dat maakt niet uit
Ik leef achter een ruit
Maar niet meer zolang
Ik ben niet meer bang
Ik durf het verdriet in de ogen te kijken
En het de hand te reiken
Zodat het mijn heden niet meer beheert
Dan heb ik bijna alles wat mijn hartje begeert
Ik wordt weer sterk
Ik ben druk aan het werk
Ik kan het, dat weet ik zeker
Ook al krijg ik op het eind geen beker
Toch ga ik voor de overwinning
Maak voor mezelf a new beginning
Het eind is in zicht
Daarom ook dit gedicht
Iedereen mag het weten
Ik hoef niet meer lang te zweten