Waar de sterren nacht schilderen
Bijna huilend van genoegen
Tussen de paden door
En de wereld kijkt me na
De uren volgen nog steeds
Zo de voortvloeiende dagen
Rivieren spiegelen mij toe
En strelen zoals de bomen
Waar ik mee vrij
En soms dwaal ik
Zalig
Min ik alle landen en
Vraag me niet te verlaten
Mijn wezenlijke wereld
Voert de strijd met wat
Een droom genoemd zal worden
Werkelijkheid is niet meer
Ik heb genoeg
Aan de bomen