Gebaren

Er werd verkleint
de stoep,haar gebaren
waarmee ze me
welkom heten

Aardig leek ze
net als het kind
die de vleugel bespeelde
in oorlogstijd

Er lag geen leed
tussen de stenen
waar onkruid was vertrapt
en het leven

Een onmenselijke
vlakte was

Geschreven door

wijnand.

Reacties op dit gedicht

wijnand. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

fortuna:	Zaterdag, augustus 11, 2007 15:34
tussen menselijke gevoelens bestaan ongekende vlaktes. Mooi. Liefs