Verwarring.
het grijpt en rijt me uiteen
alsof dit martelpad, niet reeds lang genoeg was
krom je je om mijn levensadem
je klauwen verminken me in angst
opdat deze gevoeligheid overheerst
je schaad me, ondermijnd het zelfvertrouwen
waar vermoeidheid als een vertrouwde deken
langzaam op kruipt, omhelst
afgeschud door geïrriteerde armen
ogen waren lang genoeg gesloten
verdwijn, ik eis dat je gaat
maar het kromt zich in de holtes
afwachtend, wetend dat het nog duurt
waar de sterkste wil niet kan ontsnappen
aan iets wat ingenesteld zit.
| arie: | Zondag, september 09, 2007 14:43 |
| Pijnlijk herkenbaar, wetende dat de lijdensweg nog niet teneinde is en onzekerheid doorstormt in je hele gestel. Ik hoop dat dit lijden spoedig opgelost gaat worden en jij je weer mag wentelen in warmte zonder pijn Knuff, arie |
|
| conan: | Donderdag, augustus 09, 2007 11:12 |
| adembenemend pijnlijk.... is de ''het''-figuur een mens of een kwaal of beiden? knap Marina , huiveringwekkend liefs conan*** |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||