Er is zown jongen bij ons in het huis,
Erg mooi, lief en leuk, het zat wel pluis.
Ik dacht dat ik met hem kon praten,
Maar nu moet ik hem maar met rust laten.
Ik was gestoord in mn hoofd,
Niet helemaal wijs.
Ja dat wist hij zeker, ik was een gestoord meis.
Een jaar lang alles opgekropt,
Op een verkeerd tijdstip, en plek kwam het eruit.
Ik wou krijsen, schreeuwen, alles, want het moest eruit.
Ik hield me maar stil,
Stil, ja zo hield ik me.
En mijn pols heeft het geweten,
Nu heb ik spijt, maar dat had ik al erna.
Het was een fout. Die niet meer mocht gebeuren.
Ik had het beloofd, en die belofte heb ik gebroken.
Maar ik hou me rustig
Ik laat hem met rust.
Want waarom zou ik hem ermee lastig vallen.
Het is mijn eigen probleem.
Mijn eigen keuze.
En die keuze, wil ik herstellen.
Maar oh shit , het is nu te laat..