Dodenhuis van heersend kind,
Gevallen zijn de standbeelden van
Onbestaande glorien, helden zijn verslonden
Door beesten met knuppels en pistolen.
Koudheid brandt waar liefde ooit was
En spijt kruipt in zijn donker hol
Als woorden stigmas worden.
Door het donker bloed ziet niemand meer
De gratie der nacht, op eentonige melodieen
Verbinden wij ons met spijt,
De klok slaagt niet meer voor ons
Geen tijd en het hart slaagt een noot
Minder, wijlst cellen sterven
En zenuwen verstarren.
Zo is ons wanneer een god
Wij aanschouwen zich neer der buigt
En lacht over een illusie
Die wij niet willen en nooit bereikend.
Twijfelend denk je dan, de keuze
is toch zo moeilijk, het koord,
het mes of het gevang.