13.30
Een kwartier te vroeg wacht ik op de dokter die te laat is
Besef nu pas hoe erg ik jullie steun mis
Helaas kunnen jullie me niet meer bijstaan
Ik ben maar in me rolstoel gegaan
13.35
Hevig afvragend hoe me leven eruit zal zien
De gedachte geen controle te hebben over mijn
toekomst maakt me bang, en bovendien,
Kan ik wel over 'toekomst' spreken?
Kan ik wel leven met deze lichamelijke gebreken?
13.40
Nog vijf minuten voor de afgesproken tijd
Zittend in die rolstoel
Ik voel me oud ookal ben ik een 'jonge meid'
Doe me voor als een ijskoningin, koel
Doe alsof het me koud laat
Maar mijn hart verbrandt
Het brandt naar verlangen ooit weer te kunnen lopen
Helaas ziet het ernaar uit dat een 'hippe' rolstoel het
enige is waar ik op kan hopen
13.45
Wachtend strijken de rustige tellen
Voorbij
Was het maar voorbij
13.55
Het moment van de waarheid
Is dit het begin van een lange strijd?
Een eindeloos lange conversatie
Over talloze onderzoeken, het ondergaan van een
mogelijk fatale operatie
Ineens krijg ik heimwee
Vroeger was alles vanzelfsprekend
Ik kon alles, nu is zelfs douchen een gevaarlijke stunt
Een traan rolt over me wang
Ik wil naar huis