Oma,

Je hebt Opa leren kennen,
en bent met hem een leven begonnen,
je hebt zware tijden gehad,
en pijn overwonnen...

Je hebt 2 kinderen gebaard,
en spijtig 1 op jonge leeftijd verloren,
maar toch wist jij je staand te houden,
door de goede herinneringen aan hem,vanaf het moment dat hij werd geboren...

Je had Papa,Opa en Tante Andrea nog,
en ook Niels was al 8 jaar oud,
Katusha werd ook al wat ouder,
en op dat alles had jij je toekomst gebouwd...

Een jaar later kwam Bjorn,
en ik na weer een jaar er achter aan,
dat waren voor jou nog meer redenen,
om goed in je schoenen te blijven staan...

Je had al eens in coma gelegen,
maar daar kwam je door,
omdat je zo sterk was,
en niet van de strijd verloor...

Je lachte altijd nog,maakte altijd nog grappen,
deed nog even bijdehand als altijd,
totdat Opa het leven verliet,
toen verliet jij de strijd...

Je begon langzaam af te zwakken,
en kreeg steeds meer pijn in je hart,
ik denk dat het kwam omdat je Opa zo miste,
je leefde al te lang van hem appart...

We zagen het al,je maakte geen geintjes meer,
deed niet meer bijdehand maar toonde je pijn,
omdat je er gewoon genoeg van had,
je wou hier niet meer zijn...
En toen in het ziekenhuis,
het leek of ik met me ogen knipperde en toen was jij er niet meer,
je verliet ons ineens zo snel,
en dat doet ons zoveel zeer...

En oma,
wat wij je nog zeggen wouden,
geniet maar van je rust,
we zullen altijd van je blijven houden...

** We zullen je nooit vergeten,,R.I.P Oma.. **