Er ging te veel tijd,
In deze verloren strijd.
Hoop doet leven wordt wel eens gezegd,
Heb véél gehoopt, maar van dat leven kwam niets terecht.
Langer en langer duurde deze strijd,
Die in stilte door jou werd geleid.
Nu ga ik met de kid's voor het zoveelste jaar op een rij,
Alleen het vliegtuig in, ik ben niet blij!
Ging er niet eens meer tegen in,
Het heeft toch al jaren geen zin.
Wat het ook met mij deed en nu doet,
Jij vind dit besluit kennelijk goed.
Ben niet eens benieuwd naar de reden van dit jaar,
Het zijn toch 1001 smoezen bij elkaar.
Met een glimlach op mijn gezicht,
Geef ik jou een envelop, met als inhoud dit gedicht.
Wil vooral niet de kinderen laten blijken,
Dat ik eigenlijk verdrietig wil kijken.
Denk dat jij en ik weten,
Het gevoel dat er ooit was, is versleten.
En met de jaren die we achter ons laten,
Hadden we vaker open en eerlijk moeten praten.
Geen verwijten meer,
Die waren er al genoeg, keer op keer.
Al die verwijten bij hebben ons niets gebracht,
Moet eerlijk bekennen heb er lang anders over gedacht.
Heb de hoop opgegeven,
En jou bij deze al je gewenste vrijheid terug gegeven.
Nu heb je in ieder geval alle tijd,
Om naar Muiderberg of de boot te gaan met die buurmeid.
Over dit is lang genoeg gezwegen en gelogen,
Ik weet van de nachten dat je bij haar was, 2de kerst & koninginnedag, wat voel ik me bedrogen!
Door jou................................................
Was ik mezelf niet eens trouw.
Iedereen heeft achteraf altijd spijt,
Genoeg op jou gewacht, het was jammer van mijn tijd.
Hou me er niet meer mee bezig,
Ben vanaf nu voor jou afwezig.
Wens je heel veel geluk,
Maak je over ons vooral niet druk.
Als de kinderen er niet zouden zijn geweest,
Waren wij al veel eerder uit "gefeest"
Ga nu vooral mijn zinnen verzetten,
Denken aan de leuke dingen, niet meer op jou letten.
Het geen waar ik me vreselijk aan kan storen,
Is dat ik tot op de dag van vandaag bij jou wilde horen!
.
Gelukkig komt er na iedere punt die men zet,
Startend met een hoofdletter een nieuw couplette.
Na al die jaren van geduld,
Ben ik nu eindelijk uitgelult.
De stilte in mezelf tegemoed,
Uit de grond van mijn hart,,,