Geen stem overstelpt de stilte
dagen glijden rusteloos voorbij
de pijn van eenzaamheid te dragen
geen lach komt over de lippen van mij
het donker zien ondanks zonlicht
een duizeling in mijn hoofd van verlangen
wanneer een reep naar binnen schijnt
probeer ik het alsnog te vangen
maar ach als mijn hoofd alleen maar
donkere wolken langs ziet varen
hoe kan ik dan met mijn blote handen
het geluk voor deze dag bewaren
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 28, 2007 12:41 |
Zeer gevoelsvol! | |
fortuna: | Maandag, juli 23, 2007 21:39 |
fictie toch? Maar wel herkenbaar echt. Liefs |
|
verhavert: | Maandag, juli 23, 2007 14:24 |
prachtig emotievol gedicht tine |
|
~~~eilahtan~~~: | Maandag, juli 23, 2007 09:28 |
fictie maar toch zo herkenbaar hoor remie wens jou en de kids vandaag veel plezier in brabant knuf liefs nathie |
|
Windwhisper: | Maandag, juli 23, 2007 08:30 |
nou echt herkenbaar ook hoor die donkere wolken al staat bij jou fictie...ik ken ze wel hoor liefs Cobie Goede morgen remie Kuzzz |
|
lommert: | Maandag, juli 23, 2007 08:28 |
fictie dat wel..maar hier staan gevoelens die zeker herkenbaar zijn..vandaag ben ik voor luchtigheid en zo voel ik het ook..en morgen...je weet maar niet he;) graag gelezen liefs van mij met stukken blauw hier en een waterig zonnetje willem |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 juli 2007 | ||
Thema's: |