Het sterven van haar lach
Het sterven van haar lach
Het sterven van haar lach
Gebeurde op die fatale dag
De lach in haar ogen
Viel in scherven
Omdat de tranen ze deden sterven
Haar glas weerkaatsten haar verdriet
Zij begreep het allemaal nog niet
De tranenvloed viel niet te stelpen
De geliefde was gestorven
Zij was alleen, niemand kon haar echt helpen
Haar droevige ogen
Vroeger zo blij en opgetogen
Haar ogen keken vaak verder weg
Zij hoorde vaak niet wat er werd gezegd
Zoveel jaren samen lief en leed gedeeld
Hoe moest die pijn worden geheeld
Haar gedachten bleven bij hem
Zij hoorde nog steeds zijn stem.
Reacties op dit gedicht
| dreadqueen: | Vrijdag, augustus 03, 2007 18:30 |
| Zo verdrietig,eenzaam achterblijvend.Mooi verwoord.Groetjes | |
| switi lobi: | Donderdag, augustus 02, 2007 16:21 |
| Droefmooie verwoording van wat velen zo zullen voelen... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Hilly N: | Zaterdag, juli 21, 2007 21:51 |
| Wat mooi onder woorden gebracht. lieve groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, juli 21, 2007 19:14 |
| Wat ontzettend droevig krijg er tranen van in mijn ogen liefs Cobie |
|
| ruud vervaart: | Zaterdag, juli 21, 2007 16:39 |
| stilmakend mooi geschreven | |
| Will Hanssen: | Zaterdag, juli 21, 2007 16:03 |
| Ja, dat is héél erg verdrietig. Ik hoop dat ze op den duur van de fijne herinneringen kan genieten. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.H. Vergne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||