iedereen denkt wel eens aan zelfmoord.
zelf ik.
iedereen die denkt dat ik geliefd was.
ik stemde altijd in als ze lieve dingen zeiden.
maar vanbinnen verbrandde het allemaal.
't ging allemaal kapot.
alsof alles verschrompelde.
ik liet mezelf maar niet snappen hoe het kwam
dat liefde tot zo pijn kon lijden.
niet alleen liefde maar het begrip tot liefde
hoe je iemand wilt kussen, maar die lippen niet kan aanraken
je lippen zijn bevroren tot ijs bij die gedachte
hoe je iemand door het haar wil wrijven maar je er geen vingers voor hebt
je vingertoppen bevriezen bij die gedachte
hoe je iemand wilt zeggen dat je van hem houdt maar er de stem niet voor hebt
je stem wordt schril bij die gedachte
hoe je leven maar verder blijft lopen
terwijl jij blijft stilstaan in het dagelijks leven
alles dat als een flits voorbij gaat
het neemt maar een seconde van je leven in beslag
om aan alles hier een einde te maken.