Cora (ZIJ): | Vrijdag, januari 11, 2008 12:58 |
Ach wat verdrietig dit, mijn oma kreeg 5 voldragen dode babies, godzijdank kwamen er nog 4 gezonde achteraan :), toen mijn broer dus niet wilde huilen bij zijn geboorte, kan je wel voorstellen hoe mijn moeder zich gevoeld moet hebben. Onze oudste wilde overigens ook niet huilen, ik was te ver weg om te beseffen wat er gaande was, maar een bepaalde blik in een paar ogen blijft me altijd bij ;) Mooi dat je er toch troost uithaalt :) |
|
Mig: | Vrijdag, januari 11, 2008 12:53 |
keiko...krijg kippenvel van zoveel teder gemis...maar prachtig verwoord...een ster waardig..gr. mig | |
westland: | Donderdag, juli 19, 2007 17:57 |
mooi geschreven Jans,wij missen tijmen ook nog heel erg.hij mochtte kort bij ons zijn en hij was zo mooi toen hij geboren was.zijn ster blijft over ons schijnen tot wij er ook niet meer zijn.liefs zijn en jou ouders. | |
ninodepino: | Donderdag, juli 19, 2007 13:05 |
wat een versnelling, knap gedicht! |
|
Jannie Hoogendam: | Donderdag, juli 19, 2007 12:18 |
aan-en ingrijpend Anita. warme knuffel Jannie |
|
Gonny: | Donderdag, juli 19, 2007 10:11 |
dikke warme knufff. Liefs Gonny |
|
Windwhisper: | Donderdag, juli 19, 2007 09:36 |
ontroerend Cobie |
|
hiljaa: | Donderdag, juli 19, 2007 09:31 |
intensdroefmooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Donderdag, juli 19, 2007 09:26 |
voelbaar en zo intens het gemis verwoord warme knufff liefs Ria |
|
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 juli 2007 | ||
Thema's: |