Ik weet niet meer wat ik tegen je moet zeggen,
ik heb nog geen tijd gehad om het uit te leggen.
elke keer wil ik je weer heel snel vertrouwen,
en wil jij weer een leven met me opbouwen.
Zo veel meegemaakt, ik hoop niet meer op een wonder,
Ik heb geen hoop meer, het helpt toch geen donder.
ik heb een foto van je waar ik nu naar kijk,
je voelt niet eens dat ik over je gezicht strijk.
vorige week miste je me elke minuut, elk uur,
alle minuten en uren zonder mij waren heel zuur
Ineens draai je, en ligt alles aan mij,
dan heb je me niet meer nodig aan je zij.
je bent steeds weer in gevecht met je gevoel,
jij weet als geen ander wat ik daarmee bedoel.
Ik zal maar alles op me af laten komen,
een leven samen zal ik niet meer van dromen.
Je hebt me gevraagd om je vrouw te zijn,
nu hoop ik je ooit nog te zien, das fijn.
Hij vertelde me dat jullie stonden te kussen,
en dan probeer je me met een schuldgevoel te sussen.
Hoe dacht je dat ik me op dat moment voelde,
jij snapte niet wat ik met die smsen bedoelde.
Je vondt het erg dat ik zo over je dacht,
maar wie heeft wie eigenlijk in zijn macht.
Ik hoop dat onze vriendschap echt is,
want ik wordt echt gek van het gemis.
Ik hoop je snel weer te kunnen zien,
hopelijk is dat iets wat ik nog verdien.
Je hoeft me geen beloftes meer te maken,
die kunnen me achteraf alleen nog dieper raken.
Ik zal op je wachten, ik weet niet wat je wil,
Ik hou me maar voor eventjes heel stil.
Ik hou ontzettend veel van je.....