Vandaag hebben we onze poes moeten laten inslapen. Het was een ontzettend lief beest. Ze was ziek en ze vocht, dat zag je, maar ze kon het niet meer. Dus hier mijn gedicht voor haar:
*
tranen in mijn ogen,
als ik besef wat ik nu missen moet.
maar tegelijkertijd moet ik begrijpen:
dit besluit was goed.
Je was zo'n lief beestje,
maar je leed zoveel pijn.
tranen had ik in mijn ogen,
toen de dokter zei dat dit de beste oplossing zou zijn.
we moesten afscheid van je nemen,
het was ontzettend moeilijk en dat deed pijn.
want jij was onze lieve beestje, en dat zal je altijd zijn.
*
Lieve Milou, we missen je!