We waren te jong én dwaas m'n lief
m'n tranen worden nimmer brakker!
zout vanwege verdriet, zoet voor jou, O grief!
M'n hart Hollands meest braakliggende akker,
Een leven als een romance? Hoe naief!
Neem me weg uit dit Romeo's graf, maak me wakker!
Kus m'n tranen weg, en koester m'n schrale oogleden,
en ik heb je lief voor nu, en vele volgende jaren!
Op dat wij mogen leven, als minnaars in de tuin van Eden.
Juist omdat wij leefden als uit meest romatische verhalen,
Maakt het mijn lusten zo moeilijk je niet te strelen!
Je vrolijke vormen, frivool geklets en O die prachtige haren.
Verlaat me nimmer meer, ik beloof, ik hou je tevreden,
Ik beloof, ik hou me gematigd, laat m'n passie wat bedaren!
Laat ons samen gaan, O leven en de dood!
Nooit zullen wij ons samen vergeten,
Of de liefde die we deelden, zo hemels groot!
Laat ons ondergaan, oud en versleten,
Samen, dan hoeft niemand enig troost.
van bejaard man of vrouw, lelijk en onbegrepen,
over zo'n romance, die ons't leven bood!