ik zag je komen door de straat
in je hand een enkele witte roos
een verlegen glimlach op je gelaat
je ogen twinkelden toen je bij me was
dauwdruppels schitterde in je haren
ik wou dat ik je beter had gekend
verlies tekent je gezicht door verloren jaren
we rijgen jaren als een snoer van parels
de scherpe kantjes worden nu fluweel
zo raakten levenswegen kwijt door
om te draaien, maar wisten wij toen veel
nu alles mag en niets meer moet
kunnen we genieten van een glimlach
schetsen een boek vol levensvreugd
waarvan de inkt niet opdrogen mag
Gerard Jas: | Dinsdag, juli 17, 2007 00:09 |
maar.. pas wanneer de inkt is opgedroogd, het boek gebonden en het naar wijsheid en ouderdom stink dan pas is de ware romantiek gevonden |
|
H.J.: | Maandag, juli 16, 2007 20:26 |
Prachtig Janny, schitterbaar. liefsss |
|
Oorlam: | Maandag, juli 16, 2007 11:52 |
:) mooie droom | |
Free@Bird: | Maandag, juli 16, 2007 11:14 |
prachtig gedicht:) liefs, kerima |
|
Innerchild: | Maandag, juli 16, 2007 10:22 |
Piep ! | |
Annemieke van der Ven: | Maandag, juli 16, 2007 10:04 |
Mooi... Liefs.... |
|
Gert: | Maandag, juli 16, 2007 09:28 |
Mooi Remie, heel mooi. Liefs, Gert |
|
K@trien: | Maandag, juli 16, 2007 09:25 |
Schitterend Remie ... als je herinneringen in leven houdt zal de inkt nooit opdrogen ! Liefs K@trien |
|
Windwhisper: | Maandag, juli 16, 2007 08:34 |
prachtig Remie zo bijzonder weer zo puur liefs Cobie fictie verdoezelt vaak de werelijkheid in woorden zodat ze van een ander lijken Kuzzz |
|
lommert: | Maandag, juli 16, 2007 08:24 |
ja, genieten van dit gedicht ..vooral de laatste strofe;) liefs van mij wiillem |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 juli 2007 | ||
Thema's: |