door de duisternis verworpen
al van een afstand was ze hoorbaar
koket tikkend, zwart hooggehakt
met een walm van overdreven odeur
-breek me de bek niet open-
al helemaal niet als een toon
schril haar keel verliet, met een drama
waar de honden geen brood van lustten
-en met de staart tussen poten vluchtten-
idolaat in narcistisch verschijnen
zwierde ze, zo breed mogelijk uit
in een -helse pijn aan je ogen rooie-
satijnen robe, die zij vond, magnifiek
de arrogante blik deed de deur dicht
duivels zelfs, door de duisternis verworpen
-als opgeprikte kogels door de kerk-
suizend in doof verblindend projectie
ninodepino: | Dinsdag, juli 31, 2007 14:55 |
dat deed de deur dicht gna gna, graag gelezen zinnige ontboezeming:p liefs, nino. |
|
H.J.: | Zondag, juli 15, 2007 00:41 |
:) prachtig beeldende derde strofe. subliem. kusszz |
|
Quadesh: | Zaterdag, juli 14, 2007 15:18 |
jaaa gelukkig fictie van zulke mensen om je heen wordt je meer dan moe. liefs dikke knuf ons |
|
red one: | Zaterdag, juli 14, 2007 07:42 |
mooi! | |
Benjamin de Rooy: | Zaterdag, juli 14, 2007 04:33 |
KNAL! deed de deur;) | |