Opstaan s'morgens is een moeilijk begin
daarin hebben we niet veel zin
Maar ach, na wat zuchten en steunen
en tegen de deurposten leunen
Komen we vanzelf weer op dreef
Al zitten mijn kleren soms nog scheef
Ik weet het, mijn jeugd is voorgoed voorbij
vlug opstaan en hollen is niet meer voor mij
En als ik soms stuntel, dan denk ik met een lach
k'wou dat nu iemand van vroeger mij eens zo zag
Rode schoentjes kreeg ik als kind
wat kon ik toen hollen: wat was ik gezwind
Later waren de blauwe voor mij
een hele nacht dansen! Wat voelde ik me blij.
Nu ga ik op zwarte naar de supermarkt toe
kom puffend terug. O wt ben ik toch moe!
Maar verder ben ik toch aardig goed?
Heus lieve mensen, ik ben in prima staat
en hoop dat het zo nog wat jaartjes gaat
Hierbij ontvouw ik de moraal
voor U en mij, oudjes allemaal
"Beter te zeggen:,, Ik voel me fit"
Dan te laten weten, hoe het werkelijk zit!