Ik voel me zo rot,
ik heb je eindelijk weer gezien.
Maar toch,
het voelt niet goed.
Ik had wat beloofd,
en zo heb ik het gevoel
dat ik het niet ben nagekomen.
Ik voel me zo eenzaam,
hoe hard ik ook schreeuw,
wat ik ook doe.
Ik raak meer en meer van jou verwijdert
weggevaagd alsof ik niets ben,
of nooit iets ben geweest.
Zoveel pijn nu hier van binnen.
Jij begrijpt gewoon niet wat ik voel,
zo veel verdriet
zal jij ooit snappen wat ik bedoel?
Ik weet niet of je me ooit zult vinden,
ik weet ook niet of je het proberen zal.
Maar toch weet ik
dat ik naar je zou blijven uitkijken..
hoe lang het ook zou duren.
hoeveel pijn ik dan ook zou hebben,
Ik zou op je wachten...