Ikd enk aan jou mooie lach,
die je had toen ik je voor het eerst naar lange tijd weer op de foto zag.

Ik misnjou mooie ogen..
Maar die em achteraf bedrogen!
Ik had je altijd kunnen geloven, ieder woord die je zei,
Nu vraag ik me pas af of je dat echt meende,
Alles wat je zei!
Waarom toch?
Moest ik er echt op zon manier achter komen dat je me had bedrogen?
En toch loog je erover!
Je zei letterlijk 'ik heb niks gedaan je moet me echt geloven!'

Ik ben zo blij dat ik dat niet heb gedaan!
Anders zou ik alleen met jou zonder mijn vreindinnen hebben gestaan!

Wat als ik er niet via iemand achter kwam?
Wat moest dat dan?
Ging je met andere meiden?
Probeerde je die ook te bedriegen?
En verleiden?

Die vraag rolt al zo lang door mij heen?
Wou je me wel echt,?
Of was ik niet voldoende,?
misschien wel te slecht?

Ik ben blij met de mensen om me heen!
Begrijp het goed, Ik ben niet alleen!
Ik heb 4 vriendinnen die ik echt kan vertrouwen!
En van hun zou ik altijd het meest houden!

Ik HIELT Zielsveel van je!
Was nog nooit zo verlieft geweest!
Echt hoor, Ik hielt van jou bijna het meest.
Maarhja die tijd is geweest..

Ik hoop dat over een tijd een leuker iemand te vinden,
Waarmee ik me misschien ooit zou binden..

Ik ben he soms een beetje aan het missen
Maar 1 ding weet ik heel goed.
Ik zou me in zon iemand als jou nietmeer vergissen!

Dit schrijven heeft een doel...
Het weghalen hoe ik me op dit moment voel..

Ik ben blij met de vriendinnen die ik een beetje mis
Maar ik weet cheker dat ik me in hun nooit vergis!