Gevonden waar ik al heel mijn leven naar zocht,
stralend als de ochtendzon, bloeiend als een bloem.
Spiegel van de droomwereld vol humor en pracht.
Stralende bergtoppen weerkaatsen liefde,
geur van pas gemaaid gras waait met de wind.
De zachtheid van het zand, het ploffend geluid
van een lichaam dat voorzichtig neervalt.
De zachte zang van nachtegaaltjes, in de volle zon,
het rustgevende gezoem van honderden vleugels.
Geruis avn boomtoppen, verandering van humeur.
Maar ook de ochtendzon gaat onder,
bloemen worden afgemaaid, nooit meer herinnerd.
Spiegels worden gebroken, en humor word sarcastisch.
Bertoppen brokkelen af, sterven aan hun eigen voeten.
Gemaaid gras verdort, ligt te verrotten in de kou.
Zand schuurt de wonden, het lichaam, levenloos.
Nachtegaaltjes houden angstig stil,
honderden vleugels vallen dood neer op de grond.
Liefde brak af wat het ooit had opgebouwd,
alle pracht en praal waar ik in mocht baden
werd afgesneden door één laatste kus.