Dagen, weken, jaren gaan voorbij;
alles heb ik veilig en diep weggeborgen.
Niemand hoeft iets te weten van mijn verleden,
daar zal ikzelf wel blijven voor zorgen.
Tot die ene dag, dat onverwacht moment!
De angst slaat toe... ik blokkeer, ik voel me rot!
Alle misbruik, alle beelden flitsen door mijn hoofd,
ik kan zo niet verder, ik ga er aan kapot !
Ik kan en durf er met niemand over te praten,
en diep in mij weet ik dat dit de enige uitweg is.
Een intens diep verdriet overmeestert mij,
ik glij naar beneden in een diepe duisternis.
Het vele schreien heeft me uiteindelijk goed gedaan,
en met een diepe zucht raap ik al mijn moed bijeen.
Heel angstig en wantrouwig spreek ik 'mijn peutje' aan,
en besef voor't eerst, ik sta niet meer voor alles alleen.