In Gods handen…
Soms is het leven als een zandloper
en het voelt wanhoop.
Dus wieg nu maar je hoofd in mijn handen
en slaap,
en droom van de blinde man
zijn visioen over stervende vis.
Er lijkt een verschil te zijn en
het is niet leuk, maar ik ben hier nog geweest
en mijn tijd om te voelen is over.
Als mijn lichaam in een fles verdwijnt
is fluisteren soms goed.
De laatste dagen in Mei was ik
niet eenzaam,
maar nu voelt het november
en wil gewoon weggaan.
Tijd vindend die de reiziger
met zich meebrengt schuif ik
de stervenden aan de kant.
Overleden op de vloer is er altijd
een kans die vrij van schaamte
zich weduwe noemt.
Jij gaf me je naam, vermengd
in de nacht met bloed,
een droom die wegsmelt
in de ochtend…
esteban 05/07/07