Goede vrienden zijn er voor elkaar,
En vertellen bijna alles aan elkaar maar...
Ik hoorde het nieuws via via maar waarom niet van jou?
Dat je wat met haar ineens hebt vind ik flauw.
Er liepen tranen in mijn ogen,
Ik staarde voor me onbewogen.
Ik schrok me dood waarom zij?
En waarom niet mij?
Waarom passen wij niet bij elkaar en jullie wel,
Je hoeft nog niet daarom zo snel verkeering met haar te nemen, dat is zo fel!
Ook al noem je het geen verkeering,
Het is zeker wel een sterke binding.
Je praat over mij alsof je me beschermt,
Alsof je alle fouten van mij ontfermt.
Je wilt me mijn fouten laten leren,
Zonder het hard aan te laten komen en het me niet laten verleren.
Andere waarschuwen dat ze me niet pijn mogen doen,
En anders krijgen ze het met jou te doen.
Maar waarom doe je me zoveel pijn met haar?
Is dat niet een beetje raar?
Ik weet niet wat ik altijd moet doen en ik kan altijd bij je terecht,
Zonder dat je eigenlijk ziet dat ik om je vecht.
Ik mag me niet met jou bemoeien,
Maar zie je niet dat ik tegen de stroming zit in te roeien?
Ik vind je zo lief dat ik wil dat je gelukkig ben,
Zonder dat je al mijn moeite herken.
Ja je herkent het als bemoeienis,
Als iritatie en verergenis.
Dat is liefde toch?
Dat je wilt dat de ander gelukkig is als eerste instantie.
Ik kom er wel aan maar niet bij jou, jammer.