Verdrongen verdriet…….
Groeiend naar het nieuwe leven
van twee zonen in een dracht
droom je van de blijde dingen
die je maanden lang verwacht.
Dan ineens dan onbedachte
vernietigde verwachtingspatroon.
Srijd in aanvang al verloren
afgesneden van ’t gewoon.
Niet bespreekbaar ,weggedrongen,
pijn die samen is gedeeld.
Angst bij anderen mee te dragen
’t dierbaarste dubbel verspeeld.
Dat verdrongen , nooit geuite,
knaagt het hele leven door.
Emoties weggestopt voor velen
krassen in het levensspoor.
Goed er nu over te praten
terug te zien op dat verdriet
uit te spreken wat je voelde
uitlaatklep die men nu ziet.
Plaats te geven als iets kostbaars
dat direct is weggerukt…..
maar in waarde is gebleven
nu niet meer als weggedrukt.
Wetend dat zij beiden leven
rond de troon van Gods sjaloom
mogen delen in een toekomst
waar ook ik straks zelf in woon.
th