Het was tijd voor je om te gaan.
Al bijna een half jaar,ben je van ons verdwenen.
Het was als een donderslag,
maar toch was het niet onverwacht.
Je hebt er moedig voor gestreden?
en wij hebben altijd voor je gebeden.
Ik weet nog dat je m'n hand pakte,
het was ons favoriete spelletje.
EN jij hebt gewonnen.(met 24-21)
Ik weet nog dat je velo zei tegen mij,
maar dat is nu verdwenen.
EN da is een groot gemis.
En als ik lach denk ik...
Waarom lach ik?Het heeft toch geen zin.
Is het geen schande om te lachen als jij er niet meer bent?
Elodie Da Silva