Je draagt de avond in je handen
fluister me iets toe
wandelaars waren we in het park
dat gesnoeid was
Al hield je meer van mode
toch bekoorde oud je ook
bekeek de fonteinen
en het gerimpeld gezicht
Ongrijpbaar was niks
toen je sliep
en pluisjes gehaald werden
van een gekreukelde jass
We waren als water
en een belopen strand
voor even gingen ze weg
de vogels
En onze herinneringen
aan elkaar
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2007 | ||
Thema's: |