Het masker zal vallen
Je hebt me reeds zoveel ontnomen.
Nu voer je een ander plannetje uit.
Ik heb je wel door, maar ik negeer het gewoon.
Je wil me in een slecht daglicht stellen,
je wil me uit lokken,
je wil me sarren en tarren en uitdagen,
maar de gewenste reactie komt niet meer zoals je gewend was.
Je mag rustig verder sudderen in je eigen soep die je maakt.
Wat je nu al mag weten is dat je als je in het nauwgedreven wordt,
je je eigen boontjes mag doppen.
Dan moet je ook maar leren om jezelf te redden en niet meer rekenen op mijn hulp.
En verheug je er maar niet op dat je nog iets rest om me af te nemen,
want dat kan je niet meer, je hebt me reeds alles afgenomen,
en de dingen die je misschien nog denkt te kunnen gebruiken, daar heb ik me van los gemaakt.
Dus modder maar verder aan en geniet van je denkbaar behaalde succes.
Maar één ding zal vroeg of laat gebeuren : je masker zal worden afgerukt en je ware aard zal zichtbaar zijn.
Ik ben misschien niet degene die je masker zal afrukken, dat kan best iemand anders zijn.
Mij kan het niets schelen wie het is, maar het zal gebeuren door je eigen gat dat je graaft.
Je voelt je schijnbaar goed in de rol die je speelt.
Doe maar verder zoals je bezig bent en je zal zien dat je alleen komt te staan voor al je problemen waar je je niet zelf uit kan redden.
Misschien dat je dan gaat nadenken en beseffen wat ik al reeds allemaal voor je gedaan heb.
Misschien krijg je wel spijt.
Misschien krijg je wel berouw.
Misschien denk je dan : ach had ik maar beter geweten.
Maar of je het dan nog kan herstellen is een grote vraag.
Van één ding ben ik zeker : mij kan je niet meer treffen, dat heb je reeds te vaak gedaan.
Ja, soms raakte je me hard omdat ik nog steeds in je geloofde.
Maar eenmaal nu ik je doorheb, heb ik me losgemaakt ervan.
Het enige wat ik nog kan kwijtraken is : mijn waardigheid,
maar dat kan jij me niet afpakken, dat is mijn persoonlijk eigendom.
Maar ga jij nog waardigheid voor jezelf kunnen voelen als je zo blijft doorgaan?
Heb je daar al over nagedacht?
Of wil je absoluut je spel verderspelen?
Als mijn tijd gekomen is om te gaan :
of dat nu is als ik sterven moet,
of omdat we elkaar verlaten,
van één ding ben ik zeker :
ik heb ervoor gezorgd dat je steeds veilig zal zijn,
dat niemand je het nog lastig kon maken.
Maar als je dat beseft als het te laat is,
ga je dan nog zelfwaarde kunnen voelen.
Voor spijt en berouw is het dan te laat.
En als je masker nog niet is gevallen of afgetrokken :
dan mag je er zeker van zijn dat het dan zal gebeuren.
Misschien dat anderen je nog niet hebben doorschouwt,
misschien zullen ze je nooit doorgronden,
maar jij zal naar je eigen spiegelbeeld moeten kijken,
en je ware ik aanschouwen.
Het enige wat ik je nog te zeggen heb hierover is :
Ik wens je veel geluk en moed,
want dat zal je nodig hebben om verder te gaan.