Koude steen!
Ik ben omgeven door jouw steen,
waarin de herinnering besloten in je naam.
De herinnering aan wie je was en bent.
De liefde die ik voel omdat ik je ken.
Gedragen op mijn vleugels van kracht ,
laat ik mij wegvoeren naar dat ene moment,
toen ik je moest achterlaten.
Net als in die steen sta je voor immer in mijn geheugen gegrifd,
je was oud en jij mijn kindje je was jong.
Je ging voordat je een leven kon beginnen.
Maar voor altijd mijn lieve kleine schat,
weet dat ik je voor altijd heb gehouden in het diepste van mijn hart.
Weet dat ik je koester,
weet dat ik je voor immer met mijn warmte zal blijven omarmen.
Weet, op een dag, ben ik weer bij je!
En is de herinnering niet langer die naam in die koude steen.
Marousia met liefs voor allen,
die ons dierbaar zijn en voor hen die verloren.
L.Bert: | Zaterdag, juni 16, 2007 13:36 |
knuffel | |
Klaes: | Zaterdag, juni 16, 2007 10:37 |
integer/droef/lief verwoord kus/klaes |
|
Twinkel Twarkel: | Zaterdag, juni 16, 2007 10:00 |
mooi:) | |
Paulina: | Zaterdag, juni 16, 2007 04:05 |
Heel mooi geschreven.. Toch zo jong maar toch weer oud.. Met stilte dit gelezen |
|
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 juni 2007 | ||
Thema's: |