Ik dacht dat ik ze gevonden had.
Maar de wereld is hard,
dat was wat ik even vergat.
Die fijne momenten,
het was zo vertrouwd.
Maar we groeiden uit elkaar.
Of was het onze eigen schuld?
Is het geen contact meer
hebben niet raar?
Nu voelt alles zo koud.
Ja ik mis ze wel..
Maar ze zullen mij
wel niet missen.
Ik ontmoet wel nieuwe
mensen maar ben zo
bang me weer
te vergissen.
De laatste jaren
gingen zo snel.
Ik ben bang om
mensen te vertrouwen.
Ben bang weer een
leuke vriendschap
op te bouwen en
dan weer bedrogen
worden, weer
voorgelogen worden.
Weer die pijn,
weer zonder vrienden
zijn...
Nee dat wil ik
niet meer..
Ligt het dan aan mij?
Het doet zo zeer.