Is de leegt op te vullen door uitslagen,
of zal ik me blijven afvragen of ik ooit nog
in slaap zal mogen vallen, zonder tranen.
De ontmoediging ging door toen je mij verliet.
Alle leugens spoken door m'n hoofd,
ik hoor je stem nog zeggen "ik hou van jou".
Zelfs als ik slaap ben je bij me,
je hebt m'n hartje gebroken, bevroren.
Geef me antwoord, waarom?
Ik zal altijd bij je blijven, achter je staan.
Elk moment van de dag kijk ik mee
over je brede schouder, waar ik zo vaak
op uithuilen mocht. Het spijt me.
Ben ik degene die jou dit aangedaan heeft,
of ligt het andersom?
Het verdriet om jou is altijd hier en nu,
alles wat ik doe is een vlucht, ver weg van jou.
Alle vragen waar je mij mee achterliet,
weet ik alleen, dat je in m'n hoofd blijft bestaan.