De gitaar slaat alleen haar bas nog aan
en de piano speelt mineurakkoorden.Alle snaren staan op springen
de klankkast is allang gescheurd
en de hals bijna gebroken.
Het geluid klinkt zacht en sterft
weg de zwartheid in, van toetsen
die ooit wit waren geweest.
Vroeger glansde de muziek, maar
nu is zij ontstemd.
Nyuka: | Vrijdag, juni 08, 2007 13:37 |
mooi symbolisch gedicht, brengt wel een droevig beeld naar boven kus Nyuka |
|
mums: | Dinsdag, juni 05, 2007 23:24 |
droef beeldend. liefs mums |
|
Amon: | Maandag, juni 04, 2007 12:29 |
kwestie van de juiste snaren raken ....! | |
Oorlam: | Maandag, juni 04, 2007 11:26 |
Geweldig! | |
Erwin van der Weij: | Maandag, juni 04, 2007 11:23 |
Prachtige woorden. Symbool voor het leven? Herkenbaar. Veel liefs, |
|
Auteur: Quando | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 04 juni 2007 | ||
Thema's: |