weet je wie ik ben?
weet je wat ik
kristalhelder voel?
de buitenkant
naar de wereld maatschappij
zo suiker plastic
en diamant helder
zogenaamd gaaf en cool
dit binnenkind vol emotie
en transparant
water gevoel
weinigen weten
wie ik echt ben
en wat ik bedoel
en denken
alles lekker met hem
enkele puurheden voelen
en weten wie ik nu echt ben
huil onder de douche
zodat niemand ziet
de pure wanhoop
van mijn intense verdriet
twee wateren mengen elkaar
wanhopige tranen
rollen maar
dit kind heeft
te veel gemerkt
en alles alleen verwerkt
wat ik nu pas begrijp
en wat mij te lang
verkeert heeft bereikt
dagen stond ik
in de regen
voor mijn familie deur
niemand deed open
werd mijn eigen regen adviseur
maar had geen sleutel
van mijn ouderlijk huis
wist ik veel
niemand thuis
emoties werden ondergebracht
in mijn eigen wereldbuis
huilde alleen
begreep het niet
weet nu wat ik miste
toen toch niet?
nu pas begrijp ik
mijn plastic energiek
die is ontstaan
uit die ene dag
dat maakt mijn foto lach
alleen moest ik begrijpen
maar vier jaar oud
iets verwijten?
tranen schieten uit mijn ogen
begrijp me toch
dit had nooit gemogen
doe nu echt mn best
begrijp en accepteer
niemand is schuldig
in dit familie orkest
natuurlijke regendruppels
vallen weer over mijn wang
voel me onzeker,machteloos
en accepteer mezelf bang
ik verander nu van kind
tot volwassen, rustige man !