Leeg,
Zo voel ik me,
En niemand die beseft of ziet
Hoe ik wegkwijn van verdriet
Verlaten,
Steeds weer op m’n levenspad
Mensen komen, mensen gaan,
Blijven doen ze niet
En telkens weer
Doet het me zo’n verdriet
M’n ventje, m’n zonnetje, m’n alles,
M’n houvast,
Ik ben hem kwijt
En hoe je het ook draait of keert
Al heb ik m’n lesje wel geleerd;
Het is vooral mijn fout geweest
En dat kwetst me nog het meest
Want nu, tussen de sterren door ben ik m’n engeltje verloren,
Bij hem voelde ik me als herboren
Een tweede kans,
Dat smeek ik hem
Ben mezelf nu helemaal verloren
Ik wil hem terug
En is er toch geen weg terug
Dan wil ik sterven,
Doodgaan, ja, noem het vluchten
25 jaar niks als ellende,
de moed die ben ik kwijt,
geen doel meer in mijn leven
waarom dan blijven voortbestaan
kon hij me maar vergeven…
ik kan er niet mee leven;
alleen al de gedachte
hem met een andere vrouw te zien
doet nu al m’n hart van pijn versmachten
geluk is niet het mijne,
genieten kan niet meer
vergeef me, maar ik ook niet meer…