Heimelijk verlangen
Zachtjes zwevend
geleid door een engelenhand
Langs een pad, lichtgevend
Bij eeuwige liefde beland
Ketens worden losgemaakt
Mijn geest word genezen
Mijn hart is geraakt
Er is niets meer te vrezen
Zachte melodieen weerklinken
Een nimf waakt over heilig water
Waarin mijn ziel zich laat verzinken
Verdwenen is het vroeger, het nu, het later
Een gouden mist van bescherming
Ik ben niet meer alleen
Onzichtbare handen van ontferming
Ik ben nooit meer alleen
O, heimelijk verlangen
Hou je rustig
Word niet door hoop bevangen
Wees stil ...
De dood is nog zo ver weg.
~