Had ik jou maar nooit gekend.
Toch raar dat ik dit uiteindelijk heb bekend.
Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen.
Terwijl ik het best kan uitleggen.
Ik dacht dat je een gave uit de hemel was.
Alles was helder en zo groen als gras.
We werden zo close, een hele hechte band.
Andere zag ik niet meer staan en hield ze op afstand.
Ben van je gaan houden door die bijzondere vriendschap.
Het kwam eigenlijk als een harde klap.
Ik mag niet van je houden want het kan gewoon niet.
Ik kan nu niet eens meer zien wat het leven nog meer biedt!
Eigenlijk maak je me gewoon langzaam kapot.
Het is je bedoeling helemaal niet, maar zo is gewoon het lot.
Had ik jou maar nooit gekend.